|Ελεύθερος Χρόνος
ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ:
Πώς ένα άλμα από τα 36,5 χιλιόμετρα άλλαξε μια και καλή τους κανόνες του μάρκετινγκ
H Red Bull φτιάχνει ένα και μόνο προϊόν. Ένα energy drink. Πολύ γλυκό για τα γούστα μου. Άλλοι, βέβαια, το πίνουν για πρωινό, για ντοπάρισμα πριν από έναν αγώνα 5×5 ή κατά την διάρκεια ενός Μαραθωνίου, αναμεμειγμένο με βότκα στις νυχτερινές τους περιπλανήσεις… Η Red Bull δεν διαφημίζει το προϊόν της ως κάτι που πίνεται όλες τις ώρες της ημέρας και για διαφορετικούς λόγους. Μέχρι πρόσφατα το διαφήμιζε ως κάτι που «δίνει φτερά». Πλέον δεν μιλάει καν γι’ αυτό. Το ποτό είναι σαν να μην υπάρχει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Γιατί μας αρέσει ακόμη ο Μποντ;
Όταν το 1962 ο Μυστικός Πράκτωρ 007 προσγειώθηκε παρέα με τον «Δρ. Νο» στις κινηματογραφικές αίθουσες, άπλωσε ένα κοσμοπολίτικο βερνίκι σ’ ένα κόσμο μάλλον μουντό. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στη δεκάδα με τις πιο μεγάλες εμπορικές κινηματογραφικές επιτυχίες εκείνης της χρονιάς, θα ανακαλύψει έξι ασπρόμαυρες ταινίες («Σκιές και Σιωπή», «Ο άνθρωπος της Μαντζουρίας», «Λολίτα», «Η Δίκη», «Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς», «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;»), την πολεμική περιπέτεια που δεν έλειπε τότε από καμμία σοδειά («Η μεγαλύτερη μέρα του πολέμου») και, φυσικά, τα πολύωρα έπη – συνταγή της εποχής για συγκομιδή Όσκαρ («Λώρενς της Αραβίας» και «Η κατάκτηση της Δύσης»).
Ο «Δρ. Νο» με την παιδική υπόθεση, το άθλιο καστ (πλην του Τζόζεφ Γουάιζμαν στο ρόλο της ζωής του, ως ο ομώνυμος «κακός») και τις συνεχείς αναφορές στην τρέχουσα επικαιρότητα ήταν μια ταινία εντελώς παράταιρη προς την σοφιστικέ ή επική νόρμα της εποχής (προσθέστε και το «Ελ Σιντ» που παιζόταν ακόμη σε γεμάτα σινεμά, από την περασμένη χρονιά, για να συμπληρώσετε την εικόνα). Και αυτό ήταν το πιο σημαντικό συστατικό της επιτυχίας του. Στην ουσία αποτελούσε την κινηματογραφική εισαγωγή στα swinging sixties, με την ελαφράδα του, τα εξωτικά του τοπία (η ιστορία του διαδραματίζεται στην Τζαμάικα) και τη μουσική του. Και με την Ούρσουλα Άντρες να αναδύεται φορώντας το περίφημο λευκό μπικίνι από το νερό της Καραϊβικής, ο «Δρ. Νο» γέμισε τις κινηματογραφικές αίθουσες για πρώτη φορά με αφορμές για σύμβολα της ποπ κουλτούρας, μιας έννοιας που επίσης είχε μόλις γεννηθεί…
Λανς Άρμστρονγκ: Ο ήρωας που έγινε απατεώνας και μια υπόθεση από την οποία κερδισμένος δεν βγαίνει κανείς
Το πρώτο μου κείμενο γι’ αυτό εδώ το περιοδικό τυπώθηκε πριν από εννιά χρόνια και ένα μήνα. Ο Λανς Άρμστρονγκ είχε μόλις γράψει ιστορία. Είχε κατακτήσει τον πέμπτο του Γύρο Γαλλίας. Ήταν ο πέμπτος ποδηλάτης που πετύχαινε κάτι τέτοιο και ο πρώτος που το έκανε σε συναπτά έτη. Δεν σταμάτησε εκεί. Κέρδισε τον τίτλο και τις δύο επόμενες χρονιές. Δεν ήταν, όμως, τόσο τα κατορθώματά του στα γαλλικά βουνά που τον έκαναν θρύλο. Ήταν ότι ο Άρμστρονγκ είχε ξεκινήσει το απίστευτο σερί των νικών του, αφού πρώτα πέτυχε τη μεγαλύτερη απ’ όλες: Να νικήσει τον καρκίνο στα γεννητικά του όργανα -σε μια περίοδο, μάλιστα, που οι γιατροί του έδιναν λιγότερο από 50% πιθανότητες να επιζήσει.
Είχα γράψει εκείνο το κείμενο με ένα σχετικό δέος προς τον άντρα. Ο Λανς Άρμστρονγκ –πόσο κινηματογραφικό όνομα για έναν σούπερ ήρωα!- είχε γίνει σύμβολο. Ήταν ο άνθρωπος που δεν παραδιδόταν ποτέ. Και ξαφνικά, την περασμένη εβδομάδα, παραδόθηκε στην πιο μακρόχρονη από τις μάχες που έχει δώσει. Αυτήν ενάντια στην USADA, τον οργανισμό αντιντόπινγκ των ΗΠΑ.
Ολυμπιακοί Αγώνες: Κι όμως οι αθλητές χάνουν τα μετάλλιά τους!
Ποιοι έχουν σπάσει τα ρεκόρ ατυχίας, χάνοντας τα μετάλλια που κέρδισαν στους αγωνιστικούς χώρους, λίγες μόλις ώρες μετά την απονομή τους;
Πώς να επιλέξετε το σωστό κρασί για τους ανοιξιάτικους μήνες
Άνοιξη σημαίνει, μεταξύ άλλων, το πασχαλινό τραπέζι, τα πρώτα ποτά στα τραπεζάκια έξω, μεσημεριανά ξεμυτίσματα από τη δουλειά. Τι κρασιά ταιριάζουν με όλα αυτά;
Πάλι αυτές;
Έφθασε, λοιπόν, η πολυαναμενόμενη εκείνη εποχή του χρόνου που ένα τεύχος του περιοδικού Sports Illustrated μετράει τις κόπιες του σε εκατομμύρια (και νοικιάζει έξτρα servers για να μην “γονατίσει” το site του) και που κόσμος πολύς και ετερόκλητος -ένα μεγάλο κομμάτι του ανδρικού πληθυσμού- επιδίδεται μετά μανίας στο σπορ της καταβρόχθισης μη πρόστυχων εικόνων από κορίτσια με μπικίνι. Κυκλοφόρησε, δηλαδή, (στα μέσα της εβδομάδας που πέρασε) το ετήσιο Swimsuit Issue του αμερικανικού περιοδικού. Θα έχετε ήδη απορήσει που ετούτο εδώ το blog, που στο παρελθόν έχει αφιερώσει εκτενέστατα posts στον θεσμό (links στο τέλος του παρόντος κειμένου), καθυστέρησε τόσο να ανταποκριθεί στην είδηση.
Γιατί ο Ζοζέ Μουρίνιο παραμένει “the special one”
Ο αποκλεισμός από την Μπαρτσελόνα στον φετινό προημιτελικό του Copa Del Rey πίκρανε, αλλά ελάχιστα προβλημάτισε τους φίλους της Ρεάλ. Γιατί στο πρωτάθλημα και στο Champions League η ομάδα τους φέτος δείχνει «πιο Μουρίνιο από ποτέ». Και για όποιον γνωρίζει τον χαρακτήρα του μεγάλου Πορτογάλου κόουτς, αυτό λέει πολλά.
5 χρόνια χωρίς το Νίκο Κούρκουλο
Από το γήπεδο της Λεωφόρου στην Δραματική Σχολή και από το Μπρόντγουεϊ στην διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου, η πορεία του «μοναδικού Έλληνα σταρ» όπως τον έχουν πει, ήταν γεμάτη εμπόδια και αμφισβήτηση. Πολεμούσε όμως πάντοτε σαν παληκάρι, όπως οι ήρωες των ταινιών που τον καθιέρωσαν. Μέχρι τέλους. Όπως έκανε και με τον καρκίνο, που τελικά όμως τον κατέβαλε στις 30 Ιανουαρίου του 2007.
Κριστόφ Βαζέχα: ο πιο ήρεμος «φονιάς»
14 χρόνια μετά το 181ο του γκολ με την φανέλα του Παναθηναϊκού, που τον έφερε στην κορυφή της κατάταξης των σκόρερ του συλλόγου, ξαναθυμόμαστε τις κορυφαίες στιγμές αλλά και τον χαρακτήρα ενός από τους σπουδαιότερους αθλητές που πέρασαν ποτέ από τα ελληνικά γήπεδα.
Λιονέλ Μέσι: Ο άνθρωπος πίσω από τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στον κόσμο
Η τρίτη συνεχόμενη βράβευσή του με την «Χρυσή Μπάλα» δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για το ποιος είναι ο καλύτερος στον κόσμο σήμερα. Όμως ο Λίο Μέσι δεν έφθασε ως εκεί μόνο χάρη στις ντρίμπλες του. Η προσωπικότητά του και η στήριξη από την οικογένειά του είναι εξίσου μοναδικά.
Η (απίστευτη) αλήθεια γύρω από τα αντρικά bachelor parties
Μια γυναίκα ακούει, φαντάζεται, πιστεύει πολλά για την τελευταία νύκτα «ελευθερίας» του συζύγου της. Τίποτε όμως απ’ όλα αυτά δεν είναι πραγματικότητα…
Τζόκοβιτς, Φέντερερ ή Ναδάλ;
Θυμίζει θέμα-παγίδα στις Πανελλήνιες: Εστω ότι ο Ρότζερ Φέντερερ είναι ο καλύτερος τενίστας όλων των εποχών. Αλλά ο Ράφαελ Ναδάλ τον έχει κερδίσει διπλάσιες φορές απ’ ό,τι ο Ελβετός εκείνον (και μάλιστα 5 φορές σε τελικό Γκραν Σλαμ). Επίσης, ο Νόβακ Τζόκοβιτς δεν χάνει εδώ και ένα εξάμηνο από κανέναν (παρά μόνο μία φορά, στον ημιτελικό του Ρολάν Γκαρός, από τον Φέντερερ), ενώ στον πρόσφατο τελικό του Γουίμπλεντον κέρδισε εύκολα τον Ναδάλ και πλέον βρίσκεται στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης του τένις. Τότε: α. Πόσος καιρός απομένει μέχρι να ακουστεί για πρώτη φορά το ότι «Ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι ο καλύτερος τενίστας όλων των εποχών»; β. Εχει κάποιο νόημα τελικά να κάνουμε όλη αυτήν τη συζήτηση;
Γύρο Γύρο Γαλλίας όλοι
Τα δέκα πρώτα ετάπ του φετινού Γύρου Γαλλίας μάς επιφύλαξαν σκηνές άγριας ομορφιάς. Αίμα, δάκρυα και μπόλικο ιδρώτα, πάνω απ’ όλα. Από τη πρώτη κιόλας ημέρα ο περσινός νικητής και μεγάλο φαβορί για τον φετινό αγώνα, ο Ισπανός Αλμπέρτο Κονταδόρ, ενεπλάκη σε μια σύγκρουση περίπου σαράντα ποδηλατών και έμεινε πίσω σχεδόν ενάμισι λεπτό από τον βασικό του αντίπαλο, τον Άντι Σλεκ από το Λουξεμβούργο. Στη συνέχεια είχαμε νίκες που κρίθηκαν στο photo-finish, πολλά μεγάλα ονόματα που δεν άντεξαν τον ρυθμό των υπολοίπων και, κυρίως, άπειρες ακόμη συγκρούσεις, πτώσεις, τρακαρίσματα, γδαρίσματα, πληγές, σπασίματα. Το αποκορύφωμα ήταν όταν ένα αυτοκίνητο της κρατικής τηλεόρασης της Γαλλίας έστειλε σ’ ένα φράκτη δύο από τους επικεφαλής του ετάπ της Κυριακής 10 Ιουλίου, στερώντας τους κάθε ελπίδα για τη νίκη και τραυματίζοντας αρκετά τον ένα (τον Ολλανδό Τζόνι Χούγκερλαντ, που όμως έχει καταφέρει να μαζέψει τόσους βαθμούς στις ανηφόρες του Γύρου που φοράει ακόμη την πουά φανέλα του καλλίτερου “ορειβάτη”). Για τους λάτρεις της ποδηλασίας, ο φετινός Γύρος Γαλλίας έχει φθάσει στη μέση του χωρίς να τον βαρεθούν ούτε δευτερόλεπτο. Και ξέρουν πως από ‘δω και πέρα αρχίζουν “τα καλά” (την Πέμπτη ο αγώνας φθάνει στα Πυρηναία και την τελευταία του βδομάδα θα κριθεί στις Άλπεις, πριν τον τερματισμό στο Παρίσι). Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους, όσους ακούν και διαβάζουν συνέχεια (ναι, ξέρω, συγγνώμη για την υπερπροσφορά πληροφορίας στο Twitter…) για το “Le Tour” αλλά δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει εκεί; Ιδού λοιπόν ένας σύντομος “οδηγός”, με όλους τους κανονισμούς, αρκετή ιστορία και μερικά tips για όσους έχουν όρεξη να παρακολουθήσουν τις εικόνες που θα μεταδίδει καθημερινά το Eurosport μέχρι τις 24 Ιουλίου:
Ποιος θυμάται το Studio Line της L’ Oreal;
Το 1986 πήγαινα στην Ε’ Δημοτικού. Το σχολείο μου είχε κλείσει την θρυλική “Αυτοκίνηση” για το αποκριάτικο πάρτυ του (μην τρομάζετε, εκείνα τα χρόνια τέτοιοι χώροι παραχωρούνταν και για μεσημβρινά events) και ως εξέχον στέλεχος της “ψαγμένης” ελίτ του (ήμουν απ’ αυτούς που φιλιόμουν με κορίτσια στα σκοτεινά των πάρτυ και που ήξερα να -κάνω ότι- χορεύω φιγούρες μπρέικ ντανς στα φωτεινά) σκέφτηκα ότι το πρέπον θα ήταν να ντυθώ “πανκ”.
Γιατί σκανδαλίζει ακόμη ο Paul Gaugin;
Πριν από δύο περίπου μήνες, στις αρχές του Απριλίου, η Σούζαν Μπερνς, μια 53χρονη κυρία από τη Βιρτζίνια, επιτέθηκε στις “Δύο γυναίκες από την Ταϊτή” του Πωλ Γκογκέν, στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσινγκτον. Ο πίνακας τη γλίτωσε, η Μπερνς όχι -αν και μάλλον θα τη γλιτώσει κι αυτή λόγω ψυχολογικών προβλημάτων. Τρελλή ή όχι, με την κατάθεσή της στην αστυνομία επανέφερε την πολεμική κατά του Γκογκέν στο σημείο που βρισκόταν πριν από έναν ολόκληρο αιώνα.
The Black Mamba
Η εκρηκτική καλτίλα του Robert Rodriguez, ο πράος δυναμισμός του Kobe Bryant, οι συμπαθείς-ασυμπαθείς φάτσες του Danny Trejo, του Bruce Willis και του Kanye West σ’ ένα ολόφρεσκο βίντεο της Nike που επιμένει, μετά το περσινό απίστευτο ταινιάκι του Alejandro González Iñárritu για το Μουντιάλ, να διατηρεί τον πήχυ της διαφήμισης αθλητικών ειδών σε δυσθεώρητα ύψη…
Pokerface
Με το online πόκερ να μετατρέπεται πλέον στο αγαπημένο σπορ του Έλληνα (και στη βασική πηγή εσόδων αρκετών τριγύρω μας), καλό είναι να γνωρίζετε τουλάχιστον το ποιο φύλλο κερδίζει ποιο. Μη φοβάστε, είναι μια γνώση που δεν θα σας χαρακτηρίσει “χαρτόμουτρο”.
Πάρα όου Μπραζίου
Γλυκιά μου Άνα Μπεατρίς,
φαντάζομαι πως την ώρα που απλώνεις τα δύο μέτρα συνωμοσίας των θεών στην πασαρέλα της Victoria’s Secret, ελάχιστα σε απασχολούν τα γήινα, υπαρξιακά ερωτηματάκια με τα οποία σκοπεύω να τυλίξω εορταστικά τούτο το γράμμα. Οταν ανοίγεις -άλλα δύο μέτρα το καθένα- τα αυθάδικα ροζ φτερά αγγέλου, που επιμένει να φορτώνει ο οίκος εσωρούχων στις άμαθες πλάτες σας, το πολύ-πολύ ν’ αναρωτηθείς -κι αυτό με αφελές δάγκωμα του κατακόκκινου κάτω χείλους- «για ποια συνωμοσία των θεών λέει;».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΑΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: |ΘΕΑΜΑΤΑ| |ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ| |ΠΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΠΙΝΟΥΜΕ;| |ΠΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΤΡΩΜΕ;| |ΤΙ ΑΚΟΥΜΕ;| |ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ;| |ΦΙΛΟΙ & ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ| |SPORTS SHOWTIME!|
Gentlemen's Guide | Οδηγός δι' Ευγενείς Κυρίους 